نمّامی و فتنه‌گری از گناهان کبیره‌ای است که قرآن آن را بالاتر از قتل دانسته است؛
خداوند در قرآن شریف می‌فرماید:
(وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ)[1]
(و فتنه از قتل شدیدتر است.)
(وَ الْفِتْنَةُ اکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ)[2]
(و فتنه از قتل بزرگتر است.)
و آن اقسامی دارد:
الف) فتنه‌گری در دین خدا، نظیر افرادی که با گفتار یا کردار خود مردم را از دین و فضائل اخلاقی منحرف می‌کنند، و این صورت، گناه مفسد فی الارض را نیز دارد.
ب) کسانی که با تهمت زدن و دروغ‌پردازی مردم را به یکدیگر بدبین می‌کنند، و به رابطه و اخوّت اسلامی مسلمین ضربه می‌زنند، و این صورت گناه تهمت را نیز دارد.
ج) کسانی که با سعایت و سخن‌چینی، غیبت کسی را که از او غیبت شده به او برسانند، و این قسم گناه غیبت را نیز دارد، زیرا عیب کسی را که غیبت نموده، نقل کرده است.
د) کسانی که با نقل گفتاری یا کرداری مردم را به یکدیگر بدبین و دشمنی را میان آنان ایجاد می‌کنند، مثلاً ازدواج مجدد کسی را برای زنش بگویند یا تماس زنی را با نامحرم برای شوهرش بگویند، و این صورت از مصادیق همان فتنه‌گری است که در اسلام از آن منع شدید شده است.